Zawarcie ugody zawsze warto wziąć pod uwagę. W sytuacji, w której obie strony sporu są skłonne do rozmów, realnie oceniają swoje szanse w sporze i są skłonne pójść na pewne wzajemne ustępstwa, ugoda może być najlepszym sposobem rozwiązania sporu. Po pierwsze, przyspiesza ona jego rozwiązanie – czasem o kilka lat. Po drugie, zaoszczędza nam wielu nerwów związanych z trwającym sporem. Po trzecie, eliminuje mniejsze lub większe ryzyko zakończenia się sporu nie po naszej myśli.
Z ugodami frankowymi jest jeden podstawowy problem. Banki wiedzą, że gdyby rozpoczęły masowe zawieranie z kredytobiorcami ugód, które faktycznie w przybliżeniu chociaż oddawałyby korzyści, które kredytobiorcy zyskują na skutek rozstrzygnięcia sporu wyrokiem przez sąd, zostałyby przytłoczone roszczeniami kredytobiorców. Większość frankowiczów nadal nie poszła do sądu – najczęściej z obawy przez sporem. Ten strach frankowiczów jest w tej chwili najważniejszym kapitałem jaki pozostał bankom, które oferowały nieuczciwe umowy kredytowe. Można tak powiedzieć z całą śmiałością, biorąc pod uwagę, że wg różnych źródeł, przeszło 95% sporów frankowych kończy się obecnie po myśli kredytobiorców. Z tego też powodu, banki nie oferują kredytobiorcom atrakcyjnych ugód. Te ugody, które są proponowane, to przysłowiowy „ochłap” z korzyści, które czekają na zdecydowaną większość kredytobiorców na końcu drogi sądowej.
Stąd też, mimo że co do zasady ugody warto zawierać, nie warto tego robić za wszelką cenę. Dla nas jasnym jest, że kredytobiorca decydując się na zakwestionowanie nieuczciwej umowy frankowej, mocą której bank pobrał od niego nienależnie kilkadziesiąt lub często kilkaset tysięcy złotych, nie marzył o ugodzie mocą której otrzyma korzyść w postaci kilkunastu tysięcy złotych. Dlaczego kredytobiorcy czasem decydują się więc na takie ugody? Głównie ze względu na wcześniej wspomniany strach, poczucie niepewności i zniechęcenie do kilkuletniego sporu sądowego. Dlatego też, warto uzbroić się w prawnika oraz w cierpliwość. Zdecydowaną większość frankowiczów, którym odwagi i cierpliwości nie zabraknie, czeka bowiem na końcu bardzo duża gratyfikacja finansowa oraz satysfakcja z tego, że bank zmuszony zostanie do zwrotu nienależnie pobranych kwot, które chciał zarobić kosztem kredytobiorcy oferując mu nieuczciwą umowę.
Kolejnym powodem, dla którego prawnik przydaje się w sporze sądowym jest to, że niektórzy sędziowie starają się niestety oszczędzić sobie pracy, wymuszając niemalże na kredytobiorcy zawarcie ugody z bankiem. Jest to przykry fakt, który nie powinien mieć miejsca, w każdym jednak zawodzie spotkać można profesjonalistów i osoby, które daną profesją nigdy nie powinny się zajmować. Nie każda osoba, nieposiadająca wiedzy prawniczej i obycia na sali sądowej, skłonna jest oprzeć się takim naciskom – pochodzącym już nie tylko ze strony banku, ale również od bezstronnego przecież arbitra z orłem na piersi. Jest to więc coś co można określić „czarną stroną” ugód – próba nadużywania ich przez sędziów dla zaoszczędzenia własnej pracy. Sędzia – widząc nieważną umowę oraz to, że stwierdzenie jej nieważności jest jednoznacznie korzystne dla kredytobiorcy – nie powinien bowiem wykorzystywać naturalnego lęku i niepewności konsumenta i naciskać na niego by ten zawarł z bankiem ugodę, która poniekąd taką nieważną i nieuczciwą umowę usankcjonuje.
Podsumowując, zalecamy zawsze brać pod uwagę możliwość zawarcia ugody. Jeśli jednak szanse powodzenia w sporze oceniamy na 90-95% a bank oferuje ugodę dającą kredytobiorcy korzyści na poziomie 5-10% tego, co ten może uzyskać na podstawie wyroku sądu, to radzimy uzbroić się w odrobinę odwagi i cierpliwości, a taką niepoważną propozycję ugodową odrzucić.
Kredyty frankowe - wszystkie wpisy
Chcesz porozmawiać o współpracy?
Napisz do nas na: